شهرستان های بوشهر|معرفی بندر کنگان

شهرستان های بوشهر

معرفی بندر کنگان

شهرستان کنگان ۱۴۲۲ کیلومتر در جنوب شرقی استان بوشهر واقع است که ۶/۵ درصد کل استان را بخود اختصاص داده است. حدود آن ۲۷ تا ۲۸ درجه عرض شمالی و ۲۵ درجه طول شرقی به نصف النهار گرینویچ می باشد .

از شمال غرب و غرب به شهرستان دیر و از شرق به شهرستان لامرد از استان همجوار فارس و از جنوب به خلیج فارس همسو و همنام و همکلام می باشد.

کنگان ۱۲۰ کیلومتر مرز دریایی را در خود همراه نموده است وبارش الهی را ۳۰۰ تا ۲۵۰ میلیمتر در سال به آغوش خویش در زمین پذیرا گردیده است با آب و هوایی گرم و مرطوب و آتش باد در تابستان نقش بسته است.

و در زمستان سرمای خشک و بهار آن هم یک ماه بیش نیست کنگان پوشش گیاهی خویش را استیپی بر تن نموده و حاصل هدیه زمین را در تلاش عظیم کشاورزان خوش کلام و خوش نام بر خرما و گوجه فرنگی، مرکبات و سبزیجات،بر مردم دیار ارزانی می دارد. حال آنکه جماعت دریا که اعظم جماعت دیارند رزق روزی خویش را در دریا می جویند در اطراف پهن دشت سبز، با پنج مرکز شهری از دیربازترین شهرهای استان شهر کنگان-بنک-سیراف-عسلویه و نخل تقی و دارای دو بخش مرکزی و عسلویه می باشد.

 جاذبه های گردشگری کنگان :

۱-      مره-ضلع جنوبی کنگان-منطقه ساحلی کوهستان

۲-      بقعه سید غریب-(مشهور به قبر شهید)مرکز شهر

۳-      ساحل زیبای دریا-کنگان-بندر سیراف-نای بند

۴-      ساحل آرام و زیبای بندر نای بند

۵-      ساحل زیبای بندر تمبک

۶-      چشمه تنگ بندر اختر

۷-      بندر سیراف

۸-      قلعه نصوری-بندر سیراف

۹-      گور دخمه-بندر سیراف

۱۰-   مسجد امام حسن بصری-بندر سیراف

۱۱-   چاه های سنگی بندر سیراف

۱۲-چشمه روستایی بیدخون

۱۳-خلیج نای بند(منطقه حفاظت شده) بندر نای بند

۱۴-جنگل های حرا بیدخون

۱۵- منطقه ویژه پارس جنوبی

۱۶- دژساسانی-بندر سیراف

۱۷-سنگ قبرهای دوره ساسانی-بندر سیراف

شهرستان کنگان (به لهجه محلی:کنگون) یکی از شهرستانهای استان بوشهر در جنوب ایران است. مرکز شهرستان کنگان،شهر بندر کنگان است و این شهرستان شامل ۲ بخش و ۵ دهستان و ۱۷۵ آبادی است.

 محدوده جغرافیایی و تاریخ کنگان :

از شمال به شهرستان جم در استان بوشهر، از جنوب خلیج فارس، از مغرب به بندر دیر،‌و از سمت مشرق به عوینات(تمبک فعلی) محدود می گردد.

بندر کنگان در ۲۵ کیلومتری بندر سیراف(شهر باستانی ایرانی) قرار دارد و در نوشته های تاریخی از زمان صفویان به این نام خوانده می شود. رضا طاهری از محققان تاریخ جغرافیای خلیج فارس در کتاب از مروارید تا نفت به بررسی بندر کنگان و بندر سیراف در خلیج فارس می پردازد.و وجه تسمیه بندر کنگان را مرتبط با نام کهن کنگ و کنگ دز می داند و بندر کنگان را بندری ایرانی و قدیمی از توابع بندر باستانی سیراف قدیم می شمارد که از دوره صفویان در تاریخ ایران و خلیج فارس حیات سیاسی خویش را آغاز کرده است.

 تاریخچه کنگان :

شهرستان کنگان یکی از سرزمینهای کهنسال ایران که قریب به ۲۳۵۰ سال تاریخ بر فراز و نشیب پشت سرگذاشته است.حوزه ساحلی خلیج فارس و دریای عمان از دیر باز محل آمد و شد اقوام،‌قبایل مختلف بوده است که از اطراف و اکناف دنیای قدیم،آسیا و آفریقا به قصدتجارت و سیاحت و سیاست به این خطه سفر می نموده اند.منطقه کنگان نیز از این ویژگی برخوردار بوده است و مردان این سامان به لحاظ موقعیت جغرافیایی صیاد و دریانورد بوده اند ، میرزا حسن قصابی در کتاب فارسنامه ناصری چنین می نویسد:«بلوک کنگان از گرمسیر است فارس از جنوب شیراز است.

در ازای آن از نخل تقی تا قریه بنک سیزده فرسخ و پهنای آن از نیم فرسخ نگذرد.این بندر رشد خود را پس از ویرانی به سیراف از اوایل قرن بیستم شروع نمود.سرکنسول فرانسه در بندر بوشهر که از کنگان دیدن نموده است می نویسد:«در بندر کنگان به سال ۱۹۱۱، (۲۵۰) خانوار زندگی می کردند که حدود ۲۰۰ نفر از این جمعیت یهودی و تعبیر عرب و عجم (غیرعرب) بوده اند و عمده تجار و بازرگانان شهر در این دوره یهودی بوده اند. میرزا حسن قصابی در کتاب پیش گفته موقعیت بلوک کنگان و آب هوای آنرا چنین توصیف می کند: کنگان محدود از جهات شرق، شمال به بلوک گله دار و از طرف مغرب و جنوب به دریای فارس،‌هوای این بلوک از ماه نور تا میزان) اردیبهشت تا مهرماه) گرم و بسیار مرطوب و شکار آن کبک و تیهو و مرغ کبک انجیر است.بعد از جنگ جهانی دوم و مهاجرت یهودیان به فلسطین،‌لطمه اقتصادی جدیدی نیز به منطقه وارد گردید و گذشته از کاهش جمعیت و سرمایه هنگفتی نیز خارج گردید.

با پیشبرد سیاستهای جدید رژیم پهلوی در دهه ۲۰ و جایگزینی آرام سرمایه داری وابسته بجای اقتصاد کشاورزی شهر کنگان نیز به دوره جدیدی از شهر نشینی و مناسبات اجتماعی-اقتصادی همراه می گردد.رشد فیزیکی شهر در این مرحله بصورت خطی و به موازات ساحل انجام می پذیرد که خود نشانگر اهمیت صیادی و تجارت خارجی است.

 وجه تسمیه :

وجه تسمیه کنگان بنا به اظهارات تاریخ نویسان و برخی ریش سفیدان محلی و کتب موجود دارای چند نظریه است که عبارتند از :

نظریه اول : آقای رضا طاهری در کتاب از مروارید تا نفت:کنگان را از دو واژه کنگ به اضافه آن پسوند مکانی می داند و معتقد است کنگ مقدس ترین شهر اسطوره ای زرتشتیان و آریایی ها می باشد که سیاوش درخشان آن را در کناره کوه و دریا ایجاد کرد .کلمه کنگ و شهر کنگ بارها و بارها در اوستا و دینکرد و مورد استفاده قرار گرفته است و یکی از آشناترین کلمات ایرانی-آریایی می باشد.فردوسی می گوید هر آن کو ندیدست کنگ/نخواهد که ابد به گیتی درنگ.براین اساس نام کنگان برگرفته از شهر اسطوره ای کنگ است که این کلمه نیز در ادبیات کهن به معنای فرورفتگی خشکی در آب می باشد.

نظریه دوم : طبق اظهارات برخی ریش سفیدان محلی کنگان به محض فرورفتگی خشکی در دریاست.گفته می شود کنگان در بین چندین خور(باریکه های آب دریا) محصور بوده است.با کنگان-کنگ رودخانه مقدس در هندوستان-یا بنا به گفته محمدعلی سید السلطنه و «کنگاو» از لغات با ریشه سانسکریت است که در پی مهاجرت اولین شعبه آریائیها که در هزاره های قبل از میلاد از شمال دریای خزر به سمت جنوب سرازیر شدند.در منطقه رایج شده و در آثار ایلامی ها که حکومتی مقتدر در جلگه خوزستان تشکیل داده بودند نیز دیده شده است.

نظریه سوم: وجه تسمیه کنگان همانطور که در سفرنامه نثارک یا نثارخوس فرستاده اسکندر مقدونی که مأمور شناسایی نواحی شمالی خلیج فارس بوده آمده است«پس از گذشتن از دهانه رود سند،جزایر قشم و کیش و گاوبندی و بندر رشیدی امروزی به «بندر کوگانا» با بندر کنگان فعلی رسید و در حدود ۲۱ روز در آنجا توقف کرد.این بندر در کتاب صنیع دوله کفنا ترجمه شده است و تنها یکی دو نفر حدس به علت تشابه و نزدیکی این اسم با کنگان امروزی آن را با کنگان یکی می دانند.

 قابلیت های اقتصادی و جمعیت :

طبق آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان کنگان ۹۵۰۰۰ نفر جمعیت داشته و از کمترین نرخ بیکاری در استان بوشهر برخوردار است، بزرگترین کارخانه سیمان کشور با نام ساروج کنگان با ظرفیت روزانه ۶۰۰۰ تن در کنگان و در حدود ۱۲ کیلومتری شهر کنگان قرار دارد.

شهرستان کنگان محل اجرای پروژه های پارس جنوبی است و عسلویه در این شهرستان قرار دارد.سایت ۲ پارس جنوبی(سایت کنگان)که بزرگی آن دو برابر سایت عسلویه است در ۱۰ کیلومتری بندر کنگان قرار دارد.

 جمعیت :

جمعیت بندر کنگان طبق سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ بیش از ۹۵۰۰۰ نفر(نودوپنج هزار) بوده است.

بخش ها :

-         شهرستان کنگان شامل ۲ بخش به نامهای زیر است :

-         بخش مرکزی شهرستان کنگان

دهستان طاهری

دهستان حومه

شهرها : بندر کنگان، بنک و طاهری

-         بخش عسلویه

دهستان عسلویه

دهستان نای بند

    شهرها : عسلویه و نخل تقی

 

کنگان مرکز شهرستان کنگان :

بندر کنگان مرکز شهرستان کنگان در استان بوشهر در جنوب ایران واقع شده است ودر ۶ کیلومتری شمال شرقی روستای بنک قرار دارد. ارتفاعش از سطح دریا در حدود ۱۰۰ متر می باشد.مساحت شهر کنگان ۷۲۸ هکتار معادل ۳۸۹۴/۷۲۸ مترمربع می باشد.

 

محدوده بندر کنگان :

از شمال کوه و تپهی کنگان،‌از جنوب خلیج فارس،‌از غرب روستای بنک، و از سمت شرق به سیراف محدود می گردد.

 جمعیت :

طبق آخرین سرشماری عمومی نفوس ومسکن شهرستان کنگان 155.564 نفر جمعیت داشته و از کمترین نرخ بیکاری در استان بوشهر برخوردار است.بزرگترین کارخانه سیمان کشور با نام ساروج کنگان با ظرفیت روزانه ۶۰۰۰ تن در کنگان و در حدود ۱۲ کیلومتری شهر کنگان قرار دارد. شهرستان کنگان محل اجرای پروژه های پارس جنوبی است و عسلویه در این شهرستان قرار دارد.سایت ۲ پارس جنوبی (سایت کنگان)که بزرگی آن ۲ برابر سایت عسلویه است در ۱۰ کیلومتری بندر کنگان قراردارد.

 

 پروژه بازار مرکزی کنگان :

این مجتمع بزرگ تجاری-تفریحی در بهترین منطقه کنگان واقع در خیابان وحدت بمنظور رفاه حال شهروندان و صاحبان واحدهای صنفی با زیربنای تقریبی ۱۰۰۰۰ متر مربع با راهروهای وسیع در دست اجرا می باشد.

 

ویژگی های مجتمع تجاری-تفریحی:

۱-      پارکینگ مسقف

۲-      هایپرمارکت

۳-      شهربازی و کافی شاپ

۴-      پله برقی

۵-      درب های ورودی برقی

۶-      آسانسور

۷-      سیستم های خنک کننده-اعلام حریق-آتش نشانی-صوتی

 غذاهای بومی کنگان

مردم کنگان هم مانند سایر نقاط کشور ٬غذاهای مخصوص به خود داشته ودرایام سال با پخت و خوردن این غذاها لذت می برند.در پست هایی که در ماه رمضان نوشتم چند نوع غذا به شما معرفی نمودم ٬امروز هم تعدادی از غذاهایی که مردم کنگان طبخ نموده و  در سفره خود قرار می دهند٬به شما معرفی می نمایم.

 مجبوس:این خوراک تقریبا شبیه دم پخت می باشد٬مواد اصلی آن برنج وماهی است.ماهیهای (سنگسر٬دارو(تن)٬ویر٬زمین کن٬سرخو٬هامور)مخصوص این نوع غذا می باشند.فلفل و ادویه چاشنی های مجبوس می باشند.نخست ادویه پیاز٬ ٬گوجه فرنگی و ماهی با روغن کمی سرخ شده و سپس بر روی آن آب ریخته می شود. پس از پخته شدن ماهی در آب برنج در دیگ ریخته و به ارامی پخته می شود.پس از دم کشیدن غذا آماده می گردد.

ودام: این نوع غذا از خوراک ماهی هایی  که استخوان ریز داشته و خیلی قابل سرخ کردن نمی باشند٬ تهیه می شود. ماهی های دم زرد و٬چشم بررو ٬گمگام سیاه وگمگام زرد در این نوع غذا مورد استفاده قرار می گیر ند٬ برای  تهیه ودام نخست ماهی ها را در آب جوشانده و پس از پخت ٬استخوان ها را جدا کرده و قطعه گوشت ماهی در سبزی ٬ ادویه٬فلفل٬پیاز٬لیمو عمانی قاطی و خوب پخته می شود و بعد بر روی برنج ریخته و آماده ی خوردن می گردد.

قاتخ(احلا):در این نوع غذا ماهیها یی که درمجبوس بکار برده می شود ٬مورد استفاده قرار گرفته و چاشنی این غذا گوجه فرنگی فلفل   ادویه٬پیاز و سبزی می باشد و بعد از آماده شدن با نان خورده می شود. قاتخ شبیه قلیه ماهی بوشهری هاست.

سور(طریح): این غذا از ماهی حشینه(ساردین) تهیه می گردد. ماهی حشینه که دارای جثه ی  کو چکی بوده و طول آن بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر می باشد٬ تمیز شده(سر او جدا و شکمش خالی می گردد) بعد از آن به ماهی نمک زده و فلفل ٬ آویشن و زیره به آن افزوده می گرددو به دبه هایی ریخته و به مدت سه ماه به آن دست زده نمی شود. وقتی وسط شکم ماهی ها سرخ رنگ گردید نشانه ی آن است که می توان آن را خورد.

این غذا بیشتز در تابستان مصرف می گردد. برای خوردن آن ماهی را در کاسه ریخته و با ریختن مقداری آب بر روی آن به آن ابلیمو یا آب تمر اضافه می گردد. پرپین که در لهجه ی محلی به آن پرگو گفته می شود هنگام خوردن سور این غذا را خوشمزه تر می نماید. اگر نان گرم هم در کنار سفره وجود داشته باشد مزه ی غذا را چند برابر می کند. این نوع غذا برای افراد دارای فشار خون توصیه نمی شود. پس از خوردن سور باید نوشابه یا شربت ابلیمو خورد تا تشنگی انسان رفع شود.خوردن آب زیاد پس از مصرف سور امری طبیعی است.

 لینک های مرتبط :

معرفی استان بوشهر